Nie wiem, jak wyglądałoby nasze życie, gdybym nie miała raka, ale wszystko, co się wydarzyło, doprowadziło nas do tego momentu – adoptowaliśmy dwójkę dzieci, jesteśmy szczęśliwą rodziną – mówi Natalia Mokwińska, bohaterka akcji Siła KobieTY dotyczącej profilaktyki nowotworowej.
Wnuczki masowały moją łysą głowę – w nadziei, że babci szybciej urosną włosy! To było tak rozbrajające, że nie potrafiłam mieć już innych myśli – tylko te pozytywne i związane z chęcią powrotu do zdrowia – mówi Ola Kubacka-Duńczyk.
Irytowało mnie, gdy ktoś mówił: „Jak będziesz miała ochotę popłakać, to zawsze możesz do mnie zadzwonić”. Potrzebowałam ludzi, żeby nie zapominać o pozytywnych rzeczach, o tym, co dzieje się dookoła mnie, o życiu – mówi Urszula Nieradka.
Wiele osób zakłada, że choroba nowotworowa oznacza chemioterapię, szpital i nic poza tym. Boimy się, ale uważamy, że nie jesteśmy w stanie nic więcej zrobić. Podejmujemy leczenie i czekamy. To błąd. Tak naprawdę możemy wiele. Możemy wzmocnić organizm, znacząco poprawić jakość naszego życia. Warto się o to starać – mówi dr n. med. Joanna Sikora.
Praca to nie tylko źródło utrzymania. Pozwala uporządkować życie, wyznacza cel i pomaga odbudować utraconą na skutek choroby tożsamość – mówi Magdalena Pluta, zajmująca się problematyką funkcjonowania biopsychospołecznego osób z chorobą nowotworowego.
Dzieci ze spektrum autyzmu mogą wydawać się obojętne na innych, odcięte od świata, zamknięte w swoim wnętrzu. Z jednej strony sprawiają wrażenie, jakby nikogo nie potrzebowały, z drugiej są po prostu samotne – mówi psycholożka Magdalena Markowska.
O możliwość pobrania narządów często pytają rodzice zmarłych dzieci. Wiedzą, że dzięki temu być może ktoś inny nie będzie musiał patrzeć, jak umiera jego syn czy córka – mówi dr n. med. Aleksandra Woderska.
40 procent osób dorosłych jest nieśmiałych, a 80 procent deklaruje, że kiedyś tego doświadczyło. Jest to więc wszechobecne zjawisko – mówi psycholożka dr Magdalena Grabowska.
Krzysztof wysyła mi zdjęcia: Ala na plaży, Ala na rowerze, Ala w kawiarni. Żyją jak każda inna para, a przecież ta kobieta jest całkowicie sparaliżowana, rusza jedynie okiem – mówi dr Agnieszka Kwiatkowska.
Po stresującym dniu w pracy kładziemy się na kanapie przed telewizorem. Nie „wyrzucamy” tego napięcia z siebie i w efekcie rozpoczyna się złożony proces niekorzystnych zmian w naszym organizmie. To może prowadzić do rozwoju chorób – mówi dr hab. Małgorzata Anna Basińska.
Jak wkurzyć matkę, ojca? Jak zaznaczyć swoją odrębność? Nie będę jadła. To przecież wzbudza ogromne napięcie w rodzinie – mówi dr Anna Kobieracka-Dziamska z Katedry Psychologii Klinicznej UKW.
Uzależnione od telefonu dzieci reagują agresją, gdy próbuje się im zabrać komórkę. Dorosłemu byłoby łatwiej, bo wcześniej żył bez tego narkotyku i ma do czego wrócić. A dziecko? Zdarza się, że poza smartfonem nie ma już nic.
Dzieci są dociekliwe z natury. Interesują się ciałem i seksem, czy tego chcemy czy nie. Jeśli nie zaspokoimy ich ciekawości, to będą fantazjować na ten temat lub zdobywać wykoślawione informacje w internecie – mówi psycholożka dziecięca dr Joanna Lessing-Pernak.
Dlaczego przez wyedukowane kobiety do seksuologów trafia coraz więcej mężczyzn? Jak różnią się nasze oczekiwania i skąd biorą się problemy w sypialni? Co można zrobić, zanim będzie za późno? Odpowiada seksuolog kliniczny Zbigniew Fronczek.
